Siyaset felsefesi ya da siyaset bilim açısından bakıldığında, rejimleri birbirinden ayırt eden temel nitelik, “meşruiyet kaynakları” olarak değerlendirilir ise de bu değerlendirme herhangi bir rejimin “iyiliği”ya da“kötülüğü” hususunda tek başına yeterli bir bilgi içermez. Mesela; kadim-geleneksel rejimlerden; monarşi ya da aristokrasinin meşruiyet kaynağının “din” şeklinde kabulü, onu peşin peşin “iyi” yapmayacağı gibi, “kötü” de yapmaz. Öte yandan; modern siyasi rejimlerden; demokrasi ya da cumhuriyetin meşruiyet kaynağının “halk” olarak kabulü de onu peşin peşin iyi ya da kötü yapmaz… Okumaya devam et