MERHABA…

Hukukî, siyasî ya da dinî bir takım taleplerin karşılanması ya da hedeflerin gerçekleştirilmesi maksadıyla sivil yahut resmi şahıslara yahut da mahallî veya merkezî veya beynelmilel kurumlara yönelik şiddet içeren her türlü baskı, yıldırma ve zorlamalara terör; bu fiilleri icra eden kişilere terörist, gruplara da terör örgütü denir. Türkçe’ye Fransızca’dan (terreur) intikal eden terim; Oxford İngilizce Sözlük’te de “siyasal nedenlerle, insanların gözünü korkutmak veya insanları yıldırmak için dehşet ögesini kullanmak” şeklinde tanımlanmakta… Lisan itibarıyla da tatbikat itibarıyla da modern Batı kökenli olan “terör”, ne yazık ki zikredildiğinde kendi topraklarını değil, İslam dünyasını çağrıştırır hale geldi, daha doğrusu getirildi… Terörün; kabul edilemezliği hususunda dünya-âlem hemfikirmiş gibi gözükse de muayyen maksatlara matuf, hayli kullanışlı olduğu da inkâr edilemez… Şüphesiz hangi açıdan fonksiyonel olduğunun tespiti, terörün asıl maksadını da asıl faillerini de kolaylıkla gözler önüne serecektir… Okumaya devam et →

Son bir yıl içerisinde tekerrür eden maden ocağı kazaları ve işçi ölümlerine yönelik tartışmaların “dindarlık” ve “muhafazakârlık” konusunu bir kez daha gündeme getirdiği açık… Mevzu hayli çetrefil: Kendilerini “muhafazakâr demokrat” diye adlandıran insanların; iktidarı demokratik yöntemlerle ele geçirmelerine ve “rızaya dayalı hükümet” hususunda Kemalci Oligarşinin nominal-sözde cumhuriyetçiliğine nispetle hayli başarılı da olmalarına rağmen, son dönemlerde su yüzüne çıkan ekonomi kaynaklı problemler acaba onların dindarlıklarından mı kaynaklanmaktadır yoksa muhafazakârlıklarından mı? Bir başka ifadeyle ekonomi kaynaklı problemler acaba kadim geleneği ifade eden dindarlıktan mı kaynaklanmaktadır yoksa moderniteyle birlikte ortaya çıkan eklektik muhafazakâr düşünceden mi? Suali şu şekilde sormak da mümkün: Muhafazakârlar ne kadar dindar olabilirler, dindarlar ne kadar muhafazakâr? Şöyle de sorulabilir: Dindarlıkla muhafazakârlık aynı şey midir? Okumaya devam et →

IŞİD adlı terör örgütünün, Kürtlerin yoğun olarak yaşadığı Suriye sınırları içerisinde bulunan Kobani kantonunu işgale kalkışması sonrası, Türkiye’nin şu ya da bu biçimde olaya müdahalesini isteyen bazı Kürt gruplarının, 6-7 Ekim 2014 tarihlerinde özellikle güney doğu bölgesinde yaşattıkları kaosun siyaset gündemine soktuğu tartışma mevzularının her haldeki en önemlisi “kamu düzeni” meselesidir…Hukuk literatüründe “kamu düzeni” “Bir memlekette emniyet ve asayişi temin eden, amme hizmetlerinin iyi yapılmasını ve fertler arasındaki münasebetlerde huzuru ve ahlak kaidelerine uygunluğu sağlayan tüm kurum ve kaideler.” biçiminde tanımlanmaktadır… Kamu düzeninin ihlali ise “Anayasada yer alan temel hakları ciddi ölçüde sarsan, pozitif hukuka, ahlak kurallarına, kısaca adalet sistemine yöneltilen her türlü eylem” şeklinde değerlendirilmektedir… Okumaya devam et →

“Vox Populi, Vox Dei” (Halkın Sesi, Hakkın Sesi)

Demokrasi, yurttaşların devlet politikalarını şekillendirmede eşit hakka sahip olduğu yönetim biçimidir… Klasik ve modern bütün demokrasiler devletin egemenliğini; yurttaşların siyasal eşitliği ve iradesi normuna ve egemenliği kullananların egemenlik altındakilere hesap verme ödevine dayandırır… Yani demokrasi; eşitlik eksenindeki bir siyasal organizasyon ve yurttaşların rızasına dayanan hükümet modelidir… Yönetimle ilgili demokratik bir süreçten bahsedilecekse kolektif kararlara tüm yurttaşların etkin katılımı ve eşit oy hakkı zorunludur… Klasik ve modern demokrasiler arasındaki temel fark, sitede ya da ülkede yaşayan herkesin eşit-yurttaş kategorisine dâhil edilip edilmemesi ile alakalıdır… Okumaya devam et →

Selefi Müslümanlık ve Hilafet iddialarıyla Orta-Doğu’yu ve Batı’yı dehşete düşüren IŞİD adlı örgüt; “Siyasî Radikalizm ve İslam” mevzuunu bugünlerde yeniden gündeme getirmiş bulunmakta… Siyasi Radikalizm, mevcut toplumsal yapıyı ve değerler sistemini bütün yönleriyle şiddet kullanarak, devrim (revolution) yoluyla kökten değiştirmeyi hedefleyen politik yaklaşımı ifade eder. Britannica Ansiklopedisi, on sekizinci yüzyılda politik spektruma dâhil edilen “radikal” kavramının ilk kullanımını Whig Parlamenterlerin İngiltere’de muayyen bir zümreye ait olan “oy hakkı”nı genelleştirmek için ileri sürdükleri “radikal reform” tasarısına bağlamaktadır. Ancak kavram; reformculuğu aşan “devrimci yöntem” anlamındaki asıl içeriğini, Fransa’da ve Amerika’da özellikle de Marksistler ve şiddet yoluyla toplumsal değişimi savunan akımlarca benimsenmesi neticesinde kazanmıştır. Okumaya devam et →

Siyasal özgürlüğün ve mülkiyet hakkının yalnızca monarka ya da aristokratik zümreye ait olduğu eşitsiz, hiyerarşik yapıyı ifade eden feodal sistemlere herkes için özgürlük, herkes için eşitlik ve herkes için ekonomik refah idealleri yolunda başkaldırı sonucu kurulan modern demokrasi ya da cumhuriyet rejimleri niceliğin niteliğe egemenliğine dönüşüp, vaadlerini gerçekleştiremeyince; aynı idealler uğruna, aynı idealleri realize etme iddiasıyla başka siyasal modeller de ortaya çıkmıştır. Bu modellerden biri de “meritokrasi”dir… Okumaya devam et →