MERHABA…

Anayasal demokrasi ve temsili hükümet savunusu yapan John Locke çizgisindeki düşünürlerden; vatandaş hak ve hürriyetlerinin teminatı kuvvetler ayrımını, temel şart telakki eden Amerikan anayasasını (1787) ve Fransız anayasasını (1791) kaleme alanların ilham kaynağı ve hukuk devleti öğretisi teorisyenlerinin en önemlilerinden biri sayılan Fransız düşünür, Charles de Montesquieu, Kanunların Ruhu adlı eserinde üç tür yönetim biçiminden, üç tür siyasal rejimden bahseder: 1- saltanat / krallık. 2- istibdat / despotizm. 3- cumhuriyet / demokrasi.   Okumaya devam et →

İslam medeniyetinin son temsilcisi Osmanlı Devleti’nin, Batı karşısındaki mağlubiyetinin ve büyük toprak kaybının başlangıç tarihi 1699’dan beri, Müslümanların ya da Müslüman düşünürlerin en önemli meşgalelerinden biri, hiç şüphe yok ki “altın çağ”a dönüş anlamında yeniden ihya hareketidir. Ancak ihya, kolay gerçekleştirilebilir bir iş olmadığı için mağlubiyete çare de ne yazık ki halâ bulunamamıştır. Çare diye ileri sürülen projelerden biri de “İslamî modernite”nin inşasıdır. “İslamî modernite” tezi, Pakistan asıllı düşünür Fazlur Rahman’a aittir. Fazlur Rahman; 1919’da Pakistan’da doğmuş, doktora eğitimini 1946-1949 yıllarında İngiltere’de Oxford’da tamamlamış ve 1969’dan itibaren de 26 Temmuz 1988 tarihindeki ölümüne kadar Amerika’da yaşamış ve fikri tekâmülünü de daha ziyade Amerika’da gerçekleştirmiş olan bir düşünür. Okumaya devam et →

Türk Dil Kurumu’nun hazırlamış olduğu Türkçe Sözlük’te “profesyonel” kelimesi şöyle tanımlanmış: “Bir işi, kazanç sağlamak amacıyla yapan kimse… Bir işin profesyoneli olmak; bir işin, bir uğraşın bütün inceliklerini veya açıklarını kavramış olmak…” demektir… Muhtemelen; sözlüğü hazırlayanların “Mantık” disiplininden pek de haberdar olmamalarından mütevellit, tanımları yeterince “efradını cami, ağyarını mani” bir nitelik taşımamakta… Okumaya devam et →

Kendisini muhafazakâr ve demokrat olarak niteleyen Adalet ve Kalkınma Partisi’nin iktidarı elinde tuttuğu on küsur yıllık süre zarfında Türkiye’de çok şeyin değiştiği muhakkak… Sözde cumhuriyetçi, Kemalci Oligarşi’nin, siyasal otoritenin ve mülkiyetin tek gerçek sahibi olduğu fakat Maliye Bakanı‘nın, kamuda istihdam edilen personelin maaşlarını ödeyebilecek miktarda devlet hazinesinde para bulunmadığı için, intihara kalkıştığı günlerden; sistemin şöyle ya da böyle halkın rızasına endekslenmesiyle nisbî refahın, nisbî özgürlüğün ve nisbî eşitliğin sağlandığı, ilaveten siyasal otoriteye ve mülkiyete ortak olmaya başlayan yeni bir zümrenin meydana çıktığı bugünlere gelmiş bulunuyoruz. Okumaya devam et →

1469-1527 yıllarında yaşayan ve modern siyasetin mucidi ve ilk temsilcisi diye nitelenen Rönesans düşünürü Machiavelli, reel-politiği şöyle tanımlıyor: Teorik ve etik hedeflerden öte, pratik ve somut faktörler üzerine temellenen politika (siyaset)… Bir başka ifadeyle reel-politik; ahlak ve siyaset arasında kesin bir ayırım olduğu varsayımına dayanarak devletin iç ve dış politikasının ahlakî kaygılardan bağımsız bir biçimde, maddî gücünün gereklerine göre uygulamaya konulmasını savunan yaklaşımdır. Yani reel-politik, ahlakî ya da dinî her türlü değerin politikadan dışlanması, politikanın mutlak sekülerleşmesidir. Okumaya devam et →